spięcie na linii książka-film
czytałam ksiązkę Wiśniewskiego w formie tryptyku, z częścią zawierającą maile rozemocjonowanych czytelniczek, zalewających się łzami współczucia, utożsamiających sie do bólu (tym łatwiej, że w ksiazce ONA nie posiada imienina)i rozpatrujacych sens swoich życiowych związków. teraz ta egzaltowana fala ruszy do kin, z torbami chusteczek higienicznych, w celu uczuciowego katharsis niczym z telenoweli na kanale Romantica. a w kinie ta sama opowieść zostanie im podana w chłodnej i wyrafinowanej formie. film dla dorosłych nie tylko Sercem ale i Rozumem. romantyczy w gestach, dotknięciach, spojrzeniach, balecie dłoni, całowaniu nadgarstków... na tym buduje się tutaj subtelne porozumienie bohaterów, bez sentymentalizmu i ckliwości.
pozostaje jeszcze samotność, jako najdotkliwsze ludzkie cierpienie. film oddaje jej nastrój w formie długich ujęć, w których "nic się nie dzieje" i mistrzowsko wykorzystanej ciszy. ten obraz bardziej do mnie przemawia, niż grafomański styl Wiśniewskiego.